PITANJE: Da li je tačna izreka: "Ne prima se govor alima
koji nije u džihadu o propisima džihada"?
ODGOVOR: Od pogrešnih ubjeđenja u ovom vremenu su izreke nekih:
"Ne prima se govor alima sve dok ne ode u džihad" ili "Ne prima
se fetva alima koji sjedi o onima koji su u džihadu".
Ovo
je, bez sumnje, pogrešno tumačenje, koje nema nikakvog utemeljenje u Šerijatu,
i nije bilo poznato ranije, nego se pojavilo u ovom vremenu, te je u jasnoj
suprotnosti sa tekstovima objave i konsenzusom ovog ummeta - od vremena ashaba,
radijallahu anhum, pa nadalje.
Takvo
tumačenje nije poznato u tekstovima objave. Onaj ko je alim, on je alim pa
makar sjedio (ne bio u džihadu), a džahil (neznalica) je džahil, pa makar vodio
džihad, ali ibret je u istinoljubljivom alimu koji je iskren u svom
savjetovanju.
Svi
fikhski propisi u islamu, pa čak i propisi džihada, vraćaju se na četiri
poznata i priznata imama: Ebu Hanifu, Malika, Šafiju i Ahmeda; a nije poznato
da su ikada bili u nekoj od bitaka, pa čak nisu nikada bacili strijelu na
Allahovom putu, koliko mi je poznato.
Od
spomenutih imama, najviše se govora o propisima džihada prenosi od Imama
Ahmeda, rahimehullah, a on se upravo suprostavio Ibnu-l-Mubareku, koji je
veliki alim i mudžahid, kada je ostavio borbu protiv Turaka (ne misli se na
Osmanlije) na frontu u Horosanu i otišao da se bori protiv Ehlu-l-kitabija.
Nije mi poznato da je iko prigovorio Imamu Ahmedu radi toga, jer Ibnu-l-Mubarek
vodio je džihad na ratištima, dok je Ahmed vodio džihad pomagajući i
oživljavajući Istinu, iako je njihovo vrijeme vrijeme islamskih osvajanja u
kojem su obje vrste džihada bile zastupljene, i odbranbeni i napadački, radi
mnoštva frontova i velikog broja država.
Islamski
učenjaci su zaštitnici Šerijata iznutra, a mudžahidi su zaštitnici Šerijata
izvana, i zajedno s jednima i drugima odbrana vjere i njenih sljedbenika biva
upotpunjena.
Možda
je nekad tinta uleme vrijednija od krvi šehida. Ako mudžahid omalovaži alima, a
alim ostavi na cjedilu mudžahida, umet će biti poražen i stvari će izaći iz
kontrole, te će se propisi džihada učiti, na licu mjesta, proizvoljno.
Alim
je obavezan da pomogne mudžahida, čuva njegovu čast i brani ga, a pomaganjem se
smatra da ga savjetuje s blagošću, te da ga bodri istinom i brani od onih koji
ga neopravdano napadaju. Isto tako, mudžahid je obavezan da se vraća na alima,
uzima od njega znanje i da ima lijepo mišljenje o njemu.
U
prijašnje vrijeme su mudžahidi - ashabi, tabi'ini i njihovi sljedbenici – imali
običaj da šalju pisma učenjacima, na udaljenost mjesec ili dva hoda, radi
jednog šerijatskog pitanja, pa bi im odgovor stizao nakon toga. Ebu Ubejde Amir
b. el-Džerrah, radijallahu anhu, slao je pisma Omeru i drugima o novonastalim
pitanjima u džihadu, kao sprovođenje šerijatskih kazni, ophođenje s neposlušnim
mudžahidima, pa bi naknadno dobivao odgovore. Danas su kretanje, prebacivanje
knjiga i pisama i međuljudski kontakti olakšani, makar zemlje bile daleko jedna
od druge.
Doista,
od najopasnijih šejtanovih prilaza dušama je da alim bude zaveden svojim
znanjem, a mudžahid svojim džihadom, pa alim kritikuje mudžahida radi njegovog
neznanja, a mudžahid kritikuje alima radi njegovog neodlaska u džihad, te se
radi toga čvrsto uže ummeta isprekida i popuca.
Čast
iskrenih mudžahida je sveta za one koji nisu u džihadu, isto kao što je sveta i
čast roditelja, kao što je u "Sahihu" zabilježeno od Allahovog
Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem; a iskreni i istinoljubljivi učenjaci su
naslijednici vjerovjesnika, oni su nosioci objave i njihova čast je izrazito
velika, odmah dolazi nakon časti vjerovjesnika.
Istinoljubljiva
ulema, pa makar i ne bila na ratištu, ona je na frontu odbrane Šerijata - oni
koji su poznati po iskrenom savjetu, širenju istine i suprostavljanju neistini.
Nedostatak takvih na zemlji predstavlja veliku opasnost, a njihovo pisustvo
izaziva veliku paniku i strah kod onih koji pozivaju u razvrat i šire ga.
Uvaženi šejh, muhaddis, alim:
Abdul-Aziz b. Merzuk et-Tarifi, hafizehullah
Prijevod: Amir I.
Smajić
Medina, 30. Ševval, 1434 god.
Medina, 30. Ševval, 1434 god.